Een aantal weken geleden heeft ds C. van den Berg korte stukjes geschreven over alle onderdelen van de Orde van Dienst voor de zondagsbrief. De stukjes zijn nu ook integraal overgenomen op de website. Dit zesde artikel gaat over de geloofsbelijdenis als onderdeel van de liturgie.
Bij de gang door de liturgie van een kerkdienst zijn we aangekomen bij de geloofsbelijdenis. Althans, als het over de avonddienst gaat. In de morgendienst lezen we het gebod van God en ’s avonds de geloofsbelijdenis. Doorgaans gebeurt dat in het tweede gedeelte van de kerkdienst, na de preek.Zo kan de gemeente antwoord geven op de verkondiging door het geloof te belijden met beproefde woorden. Meestal is dat met de woorden van de Apostolische Geloofsbelijdenis (ook wel de Twaalf Artikelen genoemd).
De legende gaat dat ieder van de twaalf discipelen een artikel voor zijn rekening heeft genomen. Maar de geloofsbelijdenis is toch iets minder oud. Ze werd in de Vroege Kerk met name uitgesproken rond de doop, omdat op een bondige manier de kern van het christelijk geloof verwoord werd. Dat is en blijft de kracht van deze belijdenis.
Wij gaan bij de Geloofsbelijdenis staan. Ooit hoorde ik een predikant het zo inleiden: ‘gemeente, als nu onze koningin binnen zou komen, dan zouden we uit achting toch voor haar gaan staan?! Laat staan als we de Koning der koningen eren door het geloof in Hem uit te spreken! Dan blijven we toch niet zitten?!’
Uiting Geloofsbelijdenis
De geloofsbelijdenis kan op verschillende manieren geuit worden. De voorganger kan deze hardop uitspreken, maar wel namens de gemeente, met als bedoeling dat ieder voor zich de woorden stil voor zichzelf uitspreekt. De geloofsbelijdenis samen zingen drukt het gezamenlijke nog sterker uit. Zo wordt het belijden van ons geloof trouwens ook een vorm van lofprijzing!
Het geloof kan ook beleden worden met de woorden van de geloofsbelijdenis van Nicea. Deze belijdenis is langer en ook diepzinniger, met name over de godheid van Christus. Tegelijk is dit zo essentieel, dat het goed is om ook dit te blíjven zeggen, zeker ook vanuit de verbondenheid met de kerk van alle eeuwen en van alle plaatsen, rooms-katholiek, oosters-orthodox, anglicaans, evangelisch, enz. enz. Die gemeenschap der heiligen mogen we juist ook tijdens de geloofsbelijdenis uitspreken/-zingen én beleven! Een kostbaar moment.
0 Reacties