Een aantal weken geleden heeft ds C. van den Berg korte stukjes geschreven over alle onderdelen van de Orde van Dienst voor de zondagsbrief. De stukjes zijn nu ook integraal overgenomen op de website. Dit zevende artikel gaat over dankgebed en de voorbeden als onderdeel van de liturgie.

In onze reeks over de liturgie zijn we aangekomen bij het dankgebed en de voorbeden. De titel zegt het al. Dit gebed bestaat uit twee delen: dankzegging en voorbeden.

Allereerst danken we voor het heil en de genade die ons in de verkondiging zijn aangereikt. We bidden ook om doorwerking van het Woord van God in ons leven. Een valkuil is dat hier de preek herhaald wordt. Dat is niet de bedoeling. Het is wel een antwoord van de gemeente op wat haar van Godswege gezegd is.

Het tweede gedeelte wordt gevormd door de voorbeden. Niet voor niets is de kerk immers ook een ‘huis van gebed’. We bidden voor mensen en situaties in de eigen gemeente, maar ook voor de wereldwijde kerk. We bidden om eenheid. We bidden voor vervolgde broeders en zusters. We bidden voor onze overheid. We bidden voor Israël, onze oudste broeder. We bidden voor de wereld. Het hoeft niet altijd allemaal. Een bepaalde spreiding is nodig en goed. Als bepaalde zaken echter vaak ontbreken, moet de kerkenraad en uiteindelijk de hele gemeente dat aangeven! We zijn met elkaar verantwoordelijk voor dat ‘huis van gebed’.

Voorbede doen is allesbehalve vrijblijvend. Als wij bijvoorbeeld bidden dat de Here hongerigen te eten zal geven, kunnen we niet weigeren om van onze overvloed te delen. Bidden zet, als het goed is, tot daden aan…

Stilte binnen dankgebed en de voorbeden

Er zijn ook personen en situaties die te persoonlijk zijn voor de hardop uitgesproken voorbeden. Daarvoor is het stille gebed, vaak aan het eind van de voorbeden. Ooit hoorde ik een dominee dat vergelijken met de vrienden die met hun verlamde vriend naar Jezus toegingen en hem voor Hem neerlieten (Markus 2: 1-12). Zo komen wij, ieder met zijn eigen sores en zorgen rond anderen, bij Jezus. Bij Hem is plek genoeg!

Vaak wordt het gebed afgesloten met het Onze Vader. Om de nadruk op het gemeenschappelijke van dit gebed te leggen, is het mooi om dit samen hardop te bidden. Het is het gebed dat Jezus ons geleerd heeft. Een gebed dat perfect is, in zijn opbouw, eenvoud en inhoud. Het geeft ook richting aan al ons bidden, binnen en buiten de kerk.