welkom door ouderling van dienst 

zingen  Kom tot ons, Heer (adventsgebed) van Sela

stil gebed 

votum en groet

aanvangstekst ‘Ja, God is goed voor ons geweest. Want Hij heeft ons wijsheid en inzicht gegeven. Met die wijsheid en dat inzicht kunnen wij zijn geheime plan begrijpen. Want God had besloten om zijn plan aan ons bekend te maken: Hij wilde dat de hemel en de aarde door Christus weer een eenheid zouden worden. Dat plan is uitgevoerd toen het juiste moment gekomen was. Christus heerst nu over alles. Alles gebeurt zoals God het wil. Lang geleden nam hij het besluit dat wij bij hem zouden horen. Daarom stuurde hij Christus naar ons toe.’ (Efeze 1:8-11, Bijbel in Gewone Taal)

zingen           Verwachten van Sela

lezen van Tien Geboden (in kindertaal) door Stephanie de Wit

gebed 

kindermoment   door Anoek Jacobs en Nathalie van Kuijk

Zij gingen met de kinderen in gesprek over dit beeld, aan de hand van de volgende vragen:

1) Wat is dit voor dier?

2) Hebben jullie zelf ook dieren thuis?

3) Aan welk feest doet deze duif je denken?

4) Wat heeft het Pinksterfeest met het boek Ruth te maken?

5) Van wie zou dit beeld zijn?

schriftlezing   Ruth 3 uit de Bijbel in Gewone Taal door Lieke Ochtman en Lotte de Jong

preek             Thema: A Match Made in Heaven

Op 1 december 1984 gebeurde het, onder een lantarenpaal aan de Oranjelaan in Waddinxveen: ik vroeg verkering aan Mirjam, en … ze zei ‘ja’! Maar dat is geen verrassing.
Ja, ik was intussen hevig verliefd op haar. Zij vond mij ook wel leuk, begreep ik. ‘Heel leuk’, had haar vriendin mij gezegd. En volgens die vriendin moest ik maar eens een beetje vaart maken.
Ai, waren er andere kapers op de kust? Ik had de stoute schoenen aangetrokken en Mirjam mee uit gevraagd, naar… snackbar Vork, onderaan de Hefbrug. Oké, misschien niet de meest romantische omgeving, maar ze hadden er wel hele lekkere kroketten. En daar was ze gek op, nog steeds trouwens. Dus ik trakteerde haar, en mijzelf, op een kroket. En daar zaten we, op van die ijzeren krukjes, met het uitzicht op nog niet gefrituurde snacks. Het licht was wel heel fel en ongenadig. Ik zag dat ze best wel een aantal puistjes had op haar neus en voorhoofd. Maar nog lang niet zoveel als bij mij. En hoewel ik toen nog geen bril had, keek ik door een roze naar haar.
En toen ik haar thuisbracht, zette ik de volgende stap, de beslissende (hoopte ik): ik vroeg ik haar dus, onder die bewuste lantarenpaal, verkering. Het zou het begin worden van een groot avontuur, dat duurt tot op de dag van vandaag. In die zin leek die lantaren wel een beetje op die uit Narnia…

Bij Ruth en Boaz gaat het een beetje anders. Het is wel ’s nachts, maar dan niet onder een lantarenpaal, maar op de dorsvloer. Die dag was het geoogste graan gedorst: oftewel de graankorrels gescheiden van het kaf. Groot feest is dat altijd. En om de oogst te bewaken, bleef men daarbij slapen. Zeker ook baas Boaz.
Maar hier neemt juist het meisje het initiatief. Nou ja, eigenlijk Ruths schoonmoeder: Naomi. Zij had gezegd dat Ruth naar Boaz toe moest. Waarom? Allebei waren ze weduwe. En voor weduwen was het toen geen vetpot, integendeel. Er was nog wel een stukje land dat van Naomi was. Maar dat samen bewerken, als vrouwen, dat zou niet gaan. Een man was nodig. Iemand uit de familie die het wilde overnemen, lossen noem je dat. Het mooiste zou zijn als diegene ook met Ruth wilde trouwen, zodat er hopelijk kinderen zouden komen: oftewel toekomst. En Naomi had wel gemerkt uit de verhalen van Ruth dat die Boaz best geïnteresseerd was in haar. ‘Dus Ruth, ga lekker badderen, doe een heerlijk luchtje op, mooie kleding aan en ga vannacht naar Boaz toe. Leg je aan zijn voeten neer.’

En Ruth was gegaan. Niet zonder risico natuurlijk. Boaz kon namelijk ook anders reageren dan bedoeld, als hij haar zou zien, middenin de nacht, aan zijn voeteneind: ‘Wat is dit voor een slet?! Maak dat je wegkomt!’ Of: ‘Hé, deze vrouw schijnt wel te willen. Nou, van een ‘onenightstand’ ben ik ook niet vies. En daarna geen gezeur meer.
Maar Boaz reageert anders. Hij is ook anders. Als Ruth vraagt of hij haar losser wil zijn, stuurt hij haar niet weg, en ook vergrijpt hij zich niet aan haar. Nee, hij zegt: ‘Moge de HEER je zegenen. Ik heb al gezien hoe trouw je bent, hoe je met Naomi bent meegegaan, vanuit een vreemd land, met andere goden, naar hier. Dat je bij ons volk wil horen. Dat je onze God wil dienen. En nu zie ik dat je nog een stap zet, om mij als losser te vragen. Ja, ik zie in jou iets van God.’

Ja, misschien vind ik dat wel het allermooiste aan die ontmoeting van Ruth en Boaz daar op die dorsvloer. Zeker, het is spannend, het is romantisch, maar ze vinden elkaar vooral in het geloof in God. Dat was op de akker al zo, toen Ruth daar aren raapte, en nu is het weer zo.
Weet je, toen ik zo oud was als jullie, ging ik ook al naar de kerk, ik zat op een hele christelijke school, maar diep van binnen was ik een ontzettende twijfelaar. Ik zette me ook heel erg af tegen al die strenge regels. Ik vond het leuk om te choqueren. Eerlijk gezegd was ik wel op weg om het geloof achter me te laten. Tot ik Mirjam leerde dus kennen en verkering met haar kreeg. Zij was niet zo’n twijfelaar als ik, zij hoefde ook niet zo nodig te choqueren. Bij haar ontdekte ik hoe mooi geloven ook kan zijn. Dat het niet allereerst om regels gaat, maar om een relatie, met God, met Jezus.
Samen werden we gevraagd voor het jeugdwerk en daar heb ik mijn geloof weer helemaal teruggevonden. En van het één kwam het ander. En ik bedoel daarmee niet dat jullie allemaal ook dominee moeten worden – wel een heel mooi beroep hoor! – nee, ik bedoel: Bedenk hoe belangrijk het geloof in je relatie, in je verkering kan zijn. Om dat met elkaar te delen. Het is het diepste, het mooiste, het belangrijkste wat er is. Boaz wist het. En hopelijk je vader of moeder ook wel. Of de leider van je club. Of een vriend of vriendin. Praat er eens met hen over.
Ja, laten zij het aan ons allemaal kunnen merken, gemeente, hoe fundamenteel dat geloof is, voor heel ons leven  .

Boaz belooft dus dat hij losser zal zijn voor Ruth, tenzij iemand anders, die in de familie nog dichterbij staat, dat wil doen. Die heeft voorrang, weet Boaz. Maar hij zelf wil het dus heel graag.
‘En’, zegt Boaz, ‘blijf hier nu maar liggen, tot het ochtend is.’ Boaz wil Ruth beschermen. Want ook toen was het midden in de nacht voor een vrouw alleen over straat niet echt veilig. En Ruth blijft tot aan de ochtend bij Boaz. (fluiten)
Ja, en de rest natuurlijk, denk je misschien wel. Nee, verder niets. Hier is het bij gebleven. Dat kunnen wij ons in deze tijd misschien moeilijk voorstellen. Dat komt ook onze tijd zo verseksualiseerd is. Negen van die tien films gaan toch zo, menig roman vertelt het zo: meisje en jongen bij elkaar, middenin de nacht, dat wordt een stevige vrijpartij: ‘sex on the threshing floor.’ Het zou ook zomaar een moderne popsong kunnen zijn.
Maar niet dus. Want Boaz laat zien dat het anders kan. Dat het vooral anders bedoeld is. Dat seks veel te kostbaar is om als een kroket uit de muur te trekken zeg maar. Dat het alles met liefde te maken heeft. Met een relatie, die bezegeld is, waar trouw en liefde gewaarborgd zijn, anders is het zo leeg. En blijf je ook zo leeg achter.
Maar het kan anders. Kijk maar naar Boaz. Om met respect met die ander om te gaan. Om te ontdekken wat echte liefde is. Waarom? Omdat God het vraagt. Omdat Hij ons het beste gunt: een relatie met Hem. Een relatie die alles doortrekt, ook je relatie met die ander, die verkering. Want als je dat kunt delen met elkaar, die relatie met God, dan heb je zo’n goede basis. Een basis die tegen een stootje kan. Dat was bij Ruth en Boaz ook zo. Dat is hopelijk ook zo bij je ouders. Nogmaals: vraag het ze maar.
De kern van die relatie is de liefde. Niet een liefde die er allereerst op uit is: wat kan ik krijgen, wat kan ik er allemaal uithalen, hoe kom ik aan mijn trekken? Nee, die liefde is er juist op gericht: wat kan ik die ander geven? Hoe heeft hij of zij het goed? Hoe komt hij of zij tot z’n recht? Die liefde, zei eens iemand, die rekent niet, nee, die staat altijd rood.

 A Match Made in Heaven is het thema. Dat klinkt naar: hier zit God achter. En zo is dat. De jongeren van Stepping Stones, die deze dienst voorbereidden, dachten daar verder over door: laat dat hele verhaal van Ruth niet zien dat God een plan heeft met ons leven. Bij Ruth wel heel bijzonder: hoe zij uit het verre en vreemde Moab kwam, Boaz ontmoette op zijn akker en later dus op de dorsvloer. Uiteindelijk trouwden ze. Hun zoontje Obed bleek de opa te zijn van David. En uiteindelijk zou generaties en generaties later uit die familie Jezus geboren worden. Ruth en Boaz mochten een schakeltje zijn in Gods grote plan.
‘Heeft God ook een plan met mijn leven?’ was vervolgens de vraag. En zo ja, hoe ontdek ik dat dan?

Weet je, voor Ruth en Boaz was dat ook niet gelijk duidelijk hoor. Ze kregen echt geen briefje uit de hemel. Nee, ze waren gehoorzaam aan God. Ze bleven vertrouwen in Hem.
Ruth deed wat haar schoonmoeder zei: dat vreemde, spannende plan, om in de nacht naar die dorsvloer te gaan, en daar aan Boaz’ voeten te gaan liggen. Waarom deed ze dat? Omdat ze allereerst op God vertrouwde. Je hebt het spreekwoord: ‘Wie waagt, die wint.’ Maar ik zou het willen aanvullen met ‘Wie gelooft, die waagt, die wint.’ Als je stil blijft zitten en niks doet, omdat je denkt: God heeft toch een plan met mijn leven, dus dan komt dat ook heus wel uit, dan heb je het mis. Nee, God vraagt juist van ons om gehoorzaam te zijn, te doen wat Hij wil, beschikbaar te zijn, om goed te doen.

Dat zie je ook bij Boaz. In het vorige hoofdstuk laat hij de armen op zijn akker om daar de overgelaten aren op te rapen. Zeker, dat was een gebod van God. Maar in die tijd waren er genoeg die met die geboden van God geen enkele rekening hielden. Nog niet zo lang geleden was er hongersnood daar in Bethlehem geweest. Dan zou je als boer toch kunnen denken: ik houd het liever allemaal voor mezelf. Maar Boaz dus niet, nee, die bleef gehoorzaam aan Gods geboden en die dacht ook aan de armen en de vreemdelingen, zoals Ruth. En hij ziet in haar een bijzondere vrouw, die het heeft gewaagd om voor haar schoonmoeder te kiezen, om mee te gaan naar dat vreemde land en voor haar volk en haar God te kiezen. Daar is Boaz diep van onder de indruk.

Dus hoe ontdek je Gods plan met je leven? Door Hem te vertrouwen. Door beschikbaar te zijn. Door elke dag te zeggen: ‘Heer, deze dag is van U. Ik vertrouw dat U bij me bent. Ik wil met U en door U goed doen, iets kunnen betekenen voor anderen. Voor mijn ouders, mijn medeleerlingen, mijn vrienden, voor wie ik ook tegenkom.’
Dan zul je merken dat God ook signalen geeft. Dat er dingen gebeuren die toevallig lijken, maar waar zijn hand achter zit. Dan ontdek je zijn plan met jouw leven.

Trouwens, over Gods grootste plan doet de Bijbel niet geheimzinnig. Dat is precies waar ook Ruth en Boaz een schakeltje in mochten zijn: namelijk dat Hij zelf naar deze wereld is gekomen. Als mens. In Jezus. We gaan het over twee weken weer vieren met kerst.
Dat deed Hij niet zomaar. Nee, het doel daarvan hoorden we aan het begin van de dienst. Ik kreeg die bijbelwoorden afgelopen week in mijn mailbox: ‘Want God had besloten om zijn plan aan ons bekend te maken: Hij wilde dat de hemel en de aarde door Christus weer een eenheid zouden worden (…) Alles gebeurt zoals God het wil. Lang geleden nam Hij het besluit dat wij bij Hem zouden horen. Daarom stuurde hij Christus naar ons toe.’
Ik werd er stil van. Ik wist dat ik een preek ging maken, waarin het ook over Gods plan met ons leven zou gaan. En nu kwam er een bijbeltekst in mijn mailbox die precies over Gods plan ging! Het plan waarom Jezus naar ons toe is gekomen. Waarom het kerst is geworden zeg maar. Het plan, waar ook het verhaal van Ruth en Boaz deel van uitmaakt. Maar evengoed jouw verhaal. Jouw leven. En het mijne. Namelijk dat we daardoor bij God zouden horen. Hoor je het? Door Jezus mag je familie zijn van God! Zijn kind! En dus een broer of zus van Jezus. Ja, als je dat beseft, word je toch blij, dan wil je toch ook niets anders dan bij Hem horen en bij Hem blijven. En dan ben je toch ook beschikbaar voor Hem? Want aan uw voeten, Heer, is de hoogste plaats!

Amen

zingen           Opwekking 462 Aan uw voeten, Heer

kinderen komen terug en vertellen over het kerstproject 

zingen           Stapellied Een lichtje aan de horizon (via Youtube)

gedenken overleden gemeentelid

dankgebed en voorbeden

slotlied          Gezang 125:1,5 O kom, o kom, Immanuël 

zegen

(de dienst werd voorbereid met jongeren en leiding van jeugdclub Stepping Stones. Zij werkten ook mee aan deze dienst)